درحالت کلی دونوع سبک ومدل زندگی وجود دارد:

1-زندگی ایمانی (دینی)

2- زندگی سکولار(غیر دینی)

خدا دین(اسلام) را برای خوب زیستن وبهتر زندگی کردن وخوشبختی انسانها فرستاده است. اسلام نسخه شفابخش همه دردهای بشری و آیین خوشبختی وسعادت فردی واجتماعی،دنیوی واخروی ومادی ومعنوی انسانهاست.  اسلام کارآمدترین برنامه زندگی است وبرای همه امور برنامه دارد اعم از اقتصاد وسیاست وفرهنگ وتربیت ومدیریت و...اسلام نسخه خوشبختی  است

زندگی ایمانی زندگی است که ایمان به خدا در همه ابعاد زندگی حضور داشته وجهت دهنده همه عرصه های زندگی است ودین(اسلام) به عنوان برنامه الهی برای خوشبختی انسانها ،مدیریت زندگی فردی،خانوادگی،اجتماعی،اقتصادی،سیاسی،دنیوی واخروی را دراختیار دارد وبه گونه ای زندگی را با همه  جوانبش اداره می کند که خوشبختی وسعادت دنیا وآخرت ورضوان خداوندی را به ارمغان می آورد...

زندگی سکولار  پر از استرس واضطراب است به گونه ای پنجاه درصد تخت های بیمارستانی در اروپا وآمریکا را بیماران روانی اشغال کرده اند!، ولی در زندگی ایمانی آرامش وجود دارد. چرا که مهم ترین عامل آرامش ایمان است."هوالذی انزل السکینه  فی قلوب المومنین...."  آرامش خاص امام خمینی(ره)ریشه در ایمان ایشان داشت. انسان مومن وموحد به این باور دارد که موثری در عالم جز خدا نیست وامور عالم به دست خداست. وقتی امام خمینی (ره)  می گوید:"آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند" شاید بعضی ها فکرکنند که این یک حربه سیاسی است ولی قبل از اینکه یک حربه سیاسی باشد ناشی از ایمان به توحید است.در نگرش توحیدی،انسان موحد به این ایمان داردکه هیچ حول وقوه ای نیست مگر به دست خدا(لاحول ولاقوه الا بالله...)  وبنده نه می تواند نفعی به ما برساند ونه ضرری ونه مانع رسیدن نفع وضرری شود( ان یمسسک الله بضر فلاکاشف له الاهو وان یردک بخیر فلاراد لفضله....) در مواقع خطر وآنجاکه نگرانی واضطراب رو به  اوج می نهد وهیجان های درونی ،طوفان برپا می کنند ودانش روانشناسی از آرام کردن ان عاجز می شود،قدرت نیرومند ایمان است که به کمک انسان آمده،  روح را به ساحل آرامش می رساند.ایمان است که به انسان نیروی اراده می دهد،تردید و دولی را برطرف می کند وراه پایداری را به انسان نشان می دهد  وزندگی را هدفمند می کند. ایمان به خدا ،توجه به امدادهای غیبی را به همراه دارد واعتقاد به وجود امداد های غیبی،در رفع نگرانی واضطراب ودلهره آدمی نقش بسزایی دارد. وقتی کسی احساس کندکه خدا حلال مشکلات است  وتوانایی حل همه مشکلات را دارد ، در برابر مشکلات خم به ابرو نمی آورد.(الیس الله بکاف عبده...ومن یتوکل علی الله فهوحسبه...)  انسان مومن همیشه امیدوار است و یاس وناامیدی در او راهی ندارد به همین دلیل امام خمینی (رض) فرمود:"اگر رجایی وباهنر نیستند خدا هست". انسان موحد تنها به خدا امیدوار است وتنها از او می ترسد.

ایمان به انسان شجاعت می بخشد چرا که مدیریت و ربوبیت عالم را از آن خدا می داند وخدا را همه کاره ودیگران را هیچ کاره می داند. به همین دلیل بود که امام خمینی (ره) ذره ای از مستکبران جهانی باکی نداشت .

خودباوری یکی از ثمرات "خداباوری "است وکسانی که می خواهند خودباوری جوانان را افزایش دهند ابتدا باید خداباوری را در انها تقویت نمایند.

ایمان به انسان "عزت" می بخشد وباعث می شود که  انسان به سوی غیر خدا دستش را دراز نکند تنها از خدا کمک واستعانت بجوید(ایاک نعبد وایاک نستعین) وقتی بعضی از احزاب به اصطلاح اصلاح طلب وعناصر فتنه گر  دل به کمک غربی ها بسته اند  ناشی از نبود ایمان واقعی آنهاست  وانسان موحد هرگز چنین کاری نمی کند. انسان مومن تنها خدا را "ولی الاعطاء والمنع" دانسته  ودر مقابل غیرخدا خود را نمی شکند.

 ایمان به انسان آزادی حقیقی می بخشد واو را از بندگی غیرخدا آزاد می کند.

ایمان برصبر واستقامت انسان می افزاید ومهم ترین عامل صبر اولیای الهی همین عامل است. 

  اعتقاد به ولایت مطلقه فقیه یکی از ثمرات ایمان به "توحید در ربوبیت تشریعی"است.

ایمان به" توحید در زازقیت" باعث می شود که انسان در ورطه لقمه حرام نیفتد  وکسانی که از راه حرام  روزی کسب می کنند به خاطر عدم باور آنها به رازقیت خداست.انسان موحد تنها خدا را رازق خود دانسته و از طریق حلال روزی کسب می کند.

زندگی ایمانی، خدامحوروتوحیدی است وهمه امور زندگی براساس شریعت الهی اداره می شود ولی زندگی سکولار خودمحوراست وفرد براساس دیدگاه شخصی یا تقلید از دیگران  زندگی خود را پایه ریزی می کند.

زندگی دینی وایمانی  همه جانبه وجامع نگر است وبه همه امور زندگی اعم از مادی ومعنوی ،دنیوی واخروی،فردی واجتماعی و...با توجه به اهمیتشان توجه می شود ولی زندگی سکولار یک بعدی است مثلا فقط به اقتصاد وامور مادی توجه می شود و به سایر امور توجه کافی مبذول نمی گردد.

در زندگی ایمانی، دین اسلام درمتن زندگی است ولی در زندگی سکولار در حاشیه قرار دارد . در زندگی  ایمانی نگرش به دین حداکثری است ولی در زندگی سکولار نگرش حداقلی به دین وجود دارد.

زندگی ایمانی برخلاف زندگی سکولار هدفمند وهدفدار است واحساس پوچی درآن راهی ندارد.زندگی ایمانی انسان را به هدف خلقت می رساند  ولی زندگی سکولار ممکن است به اهداف مادی هم نرساند.

آرزوی هر انسانی نیل به سعادت وخوشبختی است و زندگی ایمانی راه رسیدن به این سعادت است...